با سپری شدن زمان اما برخلاف این تصور دولت نه تنها از دامنه انتقادها کاسته نشد بلکه هر روز ژرفای بیشتری پیداکرد و دامنه آن گسترده شد.

 این روزها شاهد داوری های عجیبی از سوی برخی افراد منتسب به طیف های تندتر اصولگرایان در باره این ماجرا هستیم و سخنان شگفت انگیزی از سوی آنها شنیده می شود. به طور مثال فردی گفته است دریافت حقوق بالا توسط شماری کمتر از 200 تا 300مدیر دولتی بزرگترین فساد تاریخ ایران است.

این داوری غریب در حالی بیان می شود که فاسد 10 هزار میلیارد تومانی نفتی هنوز حاضر و سند زنده فساد بزرگ تاریخ بشری است. یکی دیگر از منتقدان دولت تصریح کرده است که باید حتی بر تفریحات مدیران نیز نظارت شود و به این ترتیب خواسته است مزه ترس را به مدیران دولتی بچشاند .

در حالی که برخی از مدیران ارشد دولت می توانستند از همان روزهای نخست این ماجرا به سرعت وارد عمل شده و کار را به سویی هدایت کنند که معلوم شود متخلفان چه کسانی هستند، کار را به جایی رسانده اند که دنبال کنندگان ماجرا به عزل مدیران نیز راضی نیستند.

در حالیکه دولت با سعه صدر و بدون اینکه بخواهد در برابر خواست منتقدان بایستد مدیران خود را برکنار کند و یا آنها را وادار به استعفا کند اما گویا منتقدان به این راضی نیستند.

عزل مدیری که مطابق قانون عمل کرده مناسب ترین کار است اما منتقدان قصد دارند این ماجرا را به سمت دره مرگ هدایت کنند.

لکنت زبان روزهای نخست دولت اکنون به دامی بزرگ تبدیل شده و اگر دولت دیر بجنبد منتقدان به کمتر از سقوط دولت رضایت نخواهند داد. کم کاری روزهای نخست و فقدان استراتژی تبلیغاتی کارآمد را باید در این وضعیت جبران کرد و با استفاده از همه امکانات راه پیشرفت منتقدان غیر منصف را مسدود کرد.

دولت یازدهم توجه داشته باشد که منتقدان به کمتر از ساقط کردن دولت با استفاده از پرونده باز شده رضایت نخواهند داد.